пюпі́тр, -а, мн. -ы, -аў. м.

Падстаўка для нот у выглядзе нахіленай рамкі, дошчачкі на ножцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пюпі́тр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пюпі́тр пюпі́тры
Р. пюпі́тра пюпі́траў
Д. пюпі́тру пюпі́трам
В. пюпі́тр пюпі́тры
Т. пюпі́трам пюпі́трамі
М. пюпі́тры пюпі́трах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пюпі́тр м. пюпи́тр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пюпі́тр, ‑а, м.

Падстаўка для нот або кніг у выглядзе нахіленай дошчачкі на ножцы. Забытыя ноты на чорным пюпітры. Гартае іх вецер — вандроўны музыка. Лужанін.

[Фр. pupitre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пюпі́тр м. муз. Pult n -(e)s, -e; Nótenständer m -(e)s, -, Nótenpult n -(e)s, -e (для нот)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пюпі́тр

(фр. pupitre)

падстаўка для нот або кніг у выглядзе нахіленай дошчачкі на ножцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пюпи́тр пюпі́тр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pulpit, ~u

м.

1. пюпітр;

2. пульт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Nótenpult

n -(e)s, -e пюпі́тр для нот

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Lésepult

n -(e)s, -e пюпі́тр; ка́федра, катэ́дра (лектара)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)