пюпітр, ‑а, м.

Падстаўка для нот або кніг у выглядзе нахіленай дошчачкі на ножцы. Забытыя ноты на чорным пюпітры. Гартае іх вецер — вандроўны музыка. Лужанін.

[Фр. pupitre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)