пью́щий

1. прич. які́ (што) п’е;

2. прил. піту́шчы;

3. сущ. піто́к, род. пітака́ м., піту́шчы, -шчага м.; (пьяница) п’я́ніца, -цы м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пьющий

Том: 29, старонка: 411.

img/29/29-411_2558_Пьющий.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

піту́шчы

1. прил. пью́щий;

2. в знач. сущ. пью́щий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)