пы́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пы́льны пы́льная пы́льнае пы́льныя
Р. пы́льнага пы́льнай
пы́льнае		 пы́льнага пы́льных
Д. пы́льнаму пы́льнай пы́льнаму пы́льным
В. пы́льны (неадуш.)
пы́льнага (адуш.)		 пы́льную пы́льнае пы́льныя (неадуш.)
пы́льных (адуш.)
Т. пы́льным пы́льнай
пы́льнаю		 пы́льным пы́льнымі
М. пы́льным пы́льнай пы́льным пы́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пы́льны, -ая, -ае.

1. гл. пыл.

2. Пакрыты, насычаны пылам.

П. дыван.

Работа не пыльная (перан.: лёгкая, якая не патрабуе напружання; разм.).

3. Які служыць для сцірання пылу.

Пыльная ануча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пы́льны пы́льный;

~ная ану́ча — пы́льная тря́пка;

~ная даро́га — пы́льная доро́га;

○ ~ныя бу́ры — пы́льные бу́ри

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пы́льны, ‑ая, ‑ае.

Які пакрыўся пылам, увабраў у сябе пыл. Пыльны дыван. □ Гендарсан зірнуў на пыльныя лаўкі і не захацеў садзіцца. Чарнышэвіч. Пыльная вуліца бегла між прысад. Асіпенка. // Які адрозніваецца вялікай колькасцю пылу. Паветра рабілася гарачае і пыльнае. Гроднеў. Дзень быў сонечны, але халодны, пыльны. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пы́льны Staub-; stáubig, bestáubt, stáubbedeckt (запылены)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пыл, -у, м.

1. Найдрабнейшыя сухія часцінкі, якія лятаюць у паветры або аселі на паверхню чаго-н.

Сціраць п. з мэблі.

Дарожны п.

Аж п. курыць.

П. у вочы пускаць (перан.: хвалячыся, абманваць; разм.).

2. Тое, што і пылок (у 2 знач.).

|| памянш. пыло́к, -лку́, м. (да 1 знач.).

|| павел. пылі́шча, -а, н. (да 1 знач.; разм.).

|| прым. пы́льны, -ая, -ае (да 1 знач.) і пылавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Пыльнае паветра.

Пылавыя буры (буры, якія ўзнімаюць пыл, пясок, слаі ўрадлівай глебы і пераносяць іх за тысячы кіламетраў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dusty [ˈdʌsti] adj. пы́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zakurzony

запылены, пыльны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пы́льна,

1. Прысл. да пыльны.

2. безас. у знач. вык. Пра вялікую колькасць пылу дзе‑н. У хаце пыльна. □ Пыльна. Дзесьці за комінам зумкае, трапіўшы ў павуціну, муха. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stáubig

a

1) пы́льны, запы́лены

2) парашкападо́бны, пылападо́бны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)