Пыжы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Пыжы́
Р. Пыжо́ў
Д. Пыжа́м
В. Пыжы́
Т. Пыжа́мі
М. Пыжа́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пы́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пы́ж пыжы́
Р. пыжа́ пыжо́ў
Д. пыжу́ пыжа́м
В. пы́ж пыжы́
Т. пыжо́м пыжа́мі
М. пыжы́ пыжа́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жака́н, ‑а, м.

Тупая паляўнічая куля на буйнога звера. Мы з Ігнатам рыхтаваліся выйсці досвіткам на дзікоў. Расклалі на стале ўсе свае паляўнічыя прычындалы — капсулі, гільзы, пыжы, бляшанкі са шротам і порахам — і зараджалі патроны жаканамі і карцеччу. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)