пу́тница падаро́жная, -най ж., падаро́жніца, -цы ж.; вандро́ўніца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падаро́жніца ж. путеше́ственница; пу́тница, стра́нница; прое́зжая, прохо́жая
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падаро́жная сущ.
1. путеше́ственница; пу́тница, стра́нница; прое́зжая, прохо́жая;
2. ист. (документ) подоро́жная
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вандро́ўніца ж.
1. путеше́ственница, пу́тница;
2. стра́нница;
1, 2 см. вандро́ўнік;
3. см. качэ́ўніца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прохо́жая сущ. прахо́жая, -жай ж.; міна́чка, -чкі ж.; (путница) падаро́жная, -най ж., падаро́жніца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Путні́на ’гультайка’ (чач., Мат. Гом.), ’свавольнік’ (Юрч. Фраз. 1), пу́тніца ’тс’ (там жа), рус. путница ’распутная жанчына’. Ад путны ’спраўны, здольны’ (гл.) з супрацьлеглым значэннем, параўн. смал. путнина ’штосьці добрае, прыдатнае для працы’, магчыма, у выніку збліжэння з путацца ’бадзяцца’, гл. путаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)