пу́сткавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пу́сткавы |
пу́сткавая |
пу́сткавае |
пу́сткавыя |
| Р. |
пу́сткавага |
пу́сткавай
пу́сткавае |
пу́сткавага |
пу́сткавых |
| Д. |
пу́сткаваму |
пу́сткавай |
пу́сткаваму |
пу́сткавым |
| В. |
пу́сткавы (неадуш.)
пу́сткавага (адуш.) |
пу́сткавую |
пу́сткавае |
пу́сткавыя (неадуш.)
пу́сткавых (адуш.) |
| Т. |
пу́сткавым |
пу́сткавай
пу́сткаваю |
пу́сткавым |
пу́сткавымі |
| М. |
пу́сткавым |
пу́сткавай |
пу́сткавым |
пу́сткавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пу́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
1. Пусты, без расліннасці ўчастак зямлі або пакінуты ўчастак зямлі, які не апрацоўваецца.
Забудаваць пустку дамамі.
2. Пустое, бязлюднае памяшканне.
|| прым. пу́сткавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пустэ́льга Пусткавы, запушчаны, занядбаны кут (Зах. Бел. Др.-Падб.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)