пурга́, -і, ДМ -рзе́, мн. пу́ргі, -аў, ж.

Моцная снегавая завея, завіруха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пурга́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пурга́
Р. пургі́
Д. пурзе́
В. пургу́
Т. пурго́й
пурго́ю
М. пурзе́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пурга́ ж. пурга́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пурга́ пурга́, -гі́ ж.; (вьюга) завіру́ха, -хі ж., заве́я, -ве́і ж.; (метель) мяце́ліца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пурга́, ‑і, ДМ ‑рзе, ж.

Моцная снегавая завея, завіруха. Гудзе, свішча, вые лютая паўночная пурга. Бяганская. Разбілі, расцерлі судн[а] .. ільдзіны Пад ярасны скогат пургі, непагоды... Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пурга

т. 13, с. 125

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пурга́

(рус. пурга, ад карэл. purgu, фін. purku)

моцная снегавая завея, завіруха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пурга́ ’завіруха, мяцеліца’ (ТСБМ; ЛА, 1; Бяльк.; ТС). З рус. пурга́ ’тс’, што выводзяць з карэл. purgo ’тс’, фін. purku ’тс’, параўн. ханты purke ’дым’ (Фасмер, 3, 408), фін. purkaa ’выліваць; разбіраць; распускаць (напр., косы)’ і пад. (Чарных, 2, 84). Далейшыя збліжэнні гл. Анікін, 458 (з уральск. purkl ’мяцеліца’, ст.-цюрк. bor ’бура’ і пад.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

за́мець ж. позёмка; мете́ль, пурга́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заве́я ж. мете́ль, вью́га, пурга́; бура́н м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)