пу́пс

‘лялька’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пу́пс пу́псы
Р. пу́пса пу́псаў
Д. пу́псу пу́псам
В. пу́пса пу́псаў
Т. пу́псам пу́псамі
М. пу́псе пу́псах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пупс м. (вид куклы) пупс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пупс (вид куклы) пупс, род. пу́пса м., галы́ш, -ша́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пупс, ‑а, м.

Лялька ў выглядзе маленькага голага дзіцяці. Цэлулоідны пупс. // перан. Пра маленькае, звычайна поўнае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пу́псік ’нешта маленькае, падобнае на шарык’ (мсцісл., Мат. Маг.), ’пампон’ (Яўс.). Хутчэй за ўсё, запазычанне з рус. разм. пупс, пупсик (пра нешта малое, надутае), што з ням. Puppe ’лялька’, франц. pupėe ’тс’ (гукапераймальнага паходжання), набліжанае да пуп (гл.). Не выключаны балтыйскі уплыў, параўн. лат. pūpsoti (pūpso) ’тырчаць, выступаць’, pūpsnis ’пукатасць, уздуцце’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

галы́ш, -ша́ м.

1. разг. (голый человек) голы́ш;

2. разг., уст. (бедный человек) голы́ш;

3. (круглый гладкий камень) голы́ш;

4. (вид куклы) пупс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)