пу́ня, -і, мн. -і, пунь, ж.

Вялікая халодная будыніна для захоўвання сена; адрына.

|| памянш. пу́нька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пу́ня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пу́ня пу́ні
Р. пу́ні пу́нь
Д. пу́ні пу́ням
В. пу́ню пу́ні
Т. пу́няй
пу́няю		 пу́нямі
М. пу́ні пу́нях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пу́ня ж. сенно́й сара́й м.; пу́ня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́ня обл. пу́ня, -ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́ня, ‑і, ж.

Вялікая халодная будыніна для захоўвання сена; адрына. За хатай — клець на каменным падмурку, цёплы хлеў, прасторная пуня, садок са старых і маладых дрэў. Хадкевіч. [Хлопцы] начавалі покатам на сене ў вялікай пуні. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пуня 7/415; 8/628; 12/651

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пуня

т. 13, с. 124

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пу́ня ж. с.-г. Héuboden m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пу́ня

(літ. punė)

гаспадарчы будынак для сена; адрына.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пуня

Том: 29, старонка: 350.

img/29/29-350_2311_Пуня.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)