пстры́кнуць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пстры́кну пстры́кнем
2-я ас. пстры́кнеш пстры́кнеце
3-я ас. пстры́кне пстры́кнуць
Прошлы час
м. пстры́кнуў пстры́кнулі
ж. пстры́кнула
н. пстры́кнула
Загадны лад
2-я ас. пстры́кні пстры́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час пстры́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пстры́кнуць сов., однокр.

1. в разн. знач. щёлкнуть;

2. брыкну́ть, лягну́ть;

3. пры́гнуть;

4. перен., разг. (выразить недовольство) фы́ркнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пстры́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да пстрыкаць.

2. каго-што. Кінуць, шпурнуць пстрычка. Іван занёс руку, каб пстрыкнуць прэч не дужа прыемнае гэтае стварэнне [жука]. Быкаў. [Максім] спрытна, нібы між іншым, пстрыкнуў з пальца акурак у ваду. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пстры́каць, пстры́кнуць:

пстры́каць па но́се éinen Násenstüber gében*, auf die Náse schnípsen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пстры́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго-што. Даваць пстрычкі каму-н.

П. па лбе.

2. чым і без дап. Утвараць кароткія рэзкія гукі.

П. пальцамі.

3. перан. Злавацца, выказваючы незадавальненне (разм.).

Чаго пстрыкаеш, чым незадаволены?

|| аднакр. пстры́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні́.

|| наз. пстры́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

prztyknąć

зак. пстрыкнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прыстры́каць ’прастрачыць’ (ТС). Гл. пстры́кнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папстры́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пстрыкаць некаторы час; пстрыкнуць некалькі разоў. [Лейтэнант] прытуліў да сябе Ігнатку, усміхаючыся, папстрыкаў злёгку пальцам па яго кірпатым носіку. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Плі́кнуць ’пстрыкнуць (выключальнікам)’ (жлоб., Мат. Гом.). Гукапераймальнае, параўн. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

щёлкнуть сов., однокр.

1. (дать щелчок) пстры́кнуць;

2. (произвести звук) пстры́кнуць; ля́снуць; шчо́ўкнуць; цмо́кнуць; цо́кнуць;

3. (орех и т. п.) лу́снуць;

4. шчо́ўкнуць, цёхнуць; см. щёлкать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)