пря́жка спра́жка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пряжка

Том: 29, старонка: 324.

img/29/29-324_2120_Пряжка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

спра́жка ж. пря́жка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кля́мар м.

1. скоба́ ж., скре́па ж.;

2. обл. пря́жка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пра́жка ’спражка’ (ТСБМ, Касп., Сл. ПЗБ. Сл. Брэс., Шатал., Ян.). Рус., укр. пря́жка, славен. préga ’засцежка’. Дэрыват з суф. ‑ка ад праслав. *pręgǫ, *pręgti (гл. запрэгці, упрэгці і г. д.); параўн. Фасмер (3, 394). Гл. таксама спра́жка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)