назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| прэфе́кты | ||
| прэфе́кта | прэфе́ктаў | |
| прэфе́кту | прэфе́ктам | |
| прэфе́кта | прэфе́ктаў | |
| прэфе́ктам | прэфе́ктамі | |
| прэфе́кце | прэфе́ктах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
1. У Старажытным Рыме: адміністрацыйная, судовая або ваенная пасада, а таксама асоба, якая яе займае.
2. У шэрагу дзяржаў: службовая асоба — кіраўнік цэнтральнага (Румынія) або рэгіянальнага (Расія) урада на месцах.
3. У некаторых краінах: начальнік гарадской паліцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
1. У Старажытным Рыме — назва розных адміністрацыйных і вайсковых пасад, а таксама асоб, якія займалі гэтыя пасады.
2. У Францыі — адказная асоба, якая ўзначальвае дэпартамент.
3. У некаторых буржуазных краінах — начальнік паліцыі.
[Ад лац. praefectus — начальнік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
(
1) асоба, якая займала вайсковую, адміністрацыйную, судовую або гаспадарчую пасаду ў
2) прадстаўнік цэнтральнага ўрада ў правінцыях, дэпартаментах, прэфектурах некаторых краін;
3) начальнік паліцыі ў некаторых краінах
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
(
1) асоба, якая займала вайсковую, адміністрацыйную, судовую або гаспадарчую пасаду ў Старажытным Рыме;
2) прадстаўнік цэнтральнага ўрада ў правінцыях, дэпартаментах, прэфектурах некаторых краін;
3) начальнік паліцыі ў некаторых краінах.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
префе́кт
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Präfékt
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)