прэ́лы, -ая, -ае.

Які падвергся прэнню, затхлы.

Прэлае лісце.

|| наз. прэ́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэ́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прэ́лы прэ́лая прэ́лае прэ́лыя
Р. прэ́лага прэ́лай
прэ́лае		 прэ́лага прэ́лых
Д. прэ́ламу прэ́лай прэ́ламу прэ́лым
В. прэ́лы (неадуш.)
прэ́лага (адуш.)		 прэ́лую прэ́лае прэ́лыя (неадуш.)
прэ́лых (адуш.)
Т. прэ́лым прэ́лай
прэ́лаю		 прэ́лым прэ́лымі
М. прэ́лым прэ́лай прэ́лым прэ́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прэ́лы пре́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прэ́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які сатлеў, збуцвеў пад уздзеяннем вільгаці і цяпла. Прабіўшыся праз траву і прэлае лісце, на высокай ножцы красаваўся падасінавік. Шахавец. Стаяў духмяны пах прэлай ігліцы, багуну і разагрэтай смалы. С. Александровіч. Ад вярбы патыхае гніллю і прэлай карою. Бажко. // Які, сапрэўшы, сапсаваўся. Прэлае збожжа. Прэлая мука. Прэлая скура.

2. Прасякнуты, насычаны сырасцю, гніллю. Густы вецер даносіў з лесу цёплы прэлы пах лісця і грыбоў. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэ́лы faul, verfáult, fáulig;

прэ́лы пах ein fáuliger Gerúch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пре́лый прэ́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обопрелый прэ́лы, абапрэ́лы, сапрэ́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прэ́ласць ж.

1. пре́лость; см. прэ́лы;

2. (на коже) опре́лость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verstóckt

a

1) закасне́лы, закаране́лы

2) разлютава́ны

3) заплясне́лы, прэ́лы, пакры́ты пля́мамі [іржо́й]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прыле́га ’прэласць’: хлеб аддае прыле́гаю (ваўк., Арх. Федар.). Бяссуфікснае ўтварэнне ад прыле́глы ’які сапсаваўся ад доўгага ляжання’, запазычанага з польск. przyległy ’тс’. Адтуль і ўкр. приле́глий ’прэлы’. Аднак нельга выключыць і адваротны дэрыват ад прыляжа́лы ’прагніўшы ад доўгага ляжання’ (Нас.), параўн. рус. дыял. прилежа́ться ’сапсавацца (ад доўгага ляжання, дрэнных умоў захоўвання і да т. п.)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)