прыўста́ць, -а́ну, -а́неш, -а́не; -а́нь; зак.

Прыпадняцца, устаць не на ўвесь рост.

П. з месца.

|| незак. прыўстава́ць, -таю́, -тае́ш, -тае́; -таём, -таяце́, -таю́ць; -тава́й.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыўста́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыўста́ну прыўста́нем
2-я ас. прыўста́неш прыўста́неце
3-я ас. прыўста́не прыўста́нуць
Прошлы час
м. прыўста́ў прыўста́лі
ж. прыўста́ла
н. прыўста́ла
Загадны лад
2-я ас. прыўста́нь прыўста́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыўста́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыўста́ць сов. привста́ть, приподня́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыўста́ць, ‑стану, ‑станеш, ‑стане; зак.

Устаць на некаторы час і не на ўвесь рост. Юрась прыўстаў і сеў на ложку. Гарбук. Сёмка спачатку пачаў паўзці, а потым прыўстаў, падышоў да Петруся і прылёг. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыўста́ць разм. sich (ein wénig) erhében*, áufstehen* vi (s); sich (ein wénig) áufrichten vi (s), áufsitzen* vi (s) (з ляжачага становішча);

прыўста́ць на па́льчыкі [ды́бачкі] sich auf die Zéhenspitzen stéllen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

привста́ть сов. прыўста́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припо́дняться прыўзня́цца; (с места) прыўста́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыўстава́ць, ‑стаю, ‑стаеш, ‑стае; ‑стаём, ‑стаяце.

Незак. да прыўстаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podźwignąć się

зак. прыпадняцца, прыўзняцца, прыўстаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыўзня́цца, ‑німуся, ‑німешся, ‑німецца; зак.

1. Трохі ўзняцца, перамясціцца ўгару. Матор напружана ўзвыў, вал пад’ёмніка закруціўся, кузаў прыўзняўся. Вышынскі. Шырокія бровы прыўзнялася, а вейкі ледзь прыкметна ўздрыгнулі. Васілёнак.

2. Трохі прыўстаць, падняцца. Угледзеўшы настаўніка на парозе канцылярыі, пісар прыўзняўся ў крэсле, працягнуў суседу руку, як добры знаёмы, як прыяцель. Колас. Георгій напружана прыўзняўся, абапіраючыся на мыліцы, твар яго пабялеў. Мележ.

3. перан. Стаць лепшым, радасна-ажыўленым. Настрой яшчэ больш прыўзняўся, калі вечарам мы сышліся ўсе разам. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)