прыхі́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыхі́льны прыхі́льная прыхі́льнае прыхі́льныя
Р. прыхі́льнага прыхі́льнай
прыхі́льнае		 прыхі́льнага прыхі́льных
Д. прыхі́льнаму прыхі́льнай прыхі́льнаму прыхі́льным
В. прыхі́льны (неадуш.)
прыхі́льнага (адуш.)		 прыхі́льную прыхі́льнае прыхі́льныя (неадуш.)
прыхі́льных (адуш.)
Т. прыхі́льным прыхі́льнай
прыхі́льнаю		 прыхі́льным прыхі́льнымі
М. прыхі́льным прыхі́льнай прыхі́льным прыхі́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыхі́льны, -ая, -ае.

1. Які мае схільнасць да чаго-н.

П. да працы.

2. Які выказвае сімпатыі да каго-, чаго-н., спачувае каму-н.; які выяўляе адабрэнне, спагаду.

П. слухач. П. позірк.

3. Які выказвае адабрэнне, станоўчы.

П. водзыў.

|| наз. прыхі́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыхі́льны

1. (преданный кому-, чему-л., склонный к чему-л.) приве́рженный;

2. (испытывающий привязанность) привя́занный;

3. (проявляющий расположение, сочувствие, доброжелательность, приязнь) располо́женный, сочу́вственный, доброжела́тельный, благожела́тельный, прия́зненный; благоскло́нный;

4. (выказывающий одобрение) одобри́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыхі́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае схільнасць да чаго‑н. Свае ўласцівасці ўсе людзі маюць. Адны — рыбалку паважаюць.. Другія — ў даміно казла ганяюць. А трэцім — падабаецца спяваць. Трапляюцца й прыхільныя да пляшкі... Корбан.

2. Які выказвае сімпатыі, спагаду да каго‑, чаго‑н., спачувае каму‑н.; добразычлівы. Яму яшчэ не даводзілася мець такіх прыхільных і шчыра зацікаўленых слухачоў. Машара. // Які выяўляе адабрэнне, спагаду, спачуванне. [Вера Андрэеўна] прашапацела каля Рыгора шаўковым халатам, кінула на госця прыхільны позірк. Арабей. — Блудны сын, блудны сын! — [бацькавы рукі] сціснулі Стасеву постаць у прыхільным моцным абдымку. Мікуліч.

3. Які выказвае адабрэнне; станоўчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхі́льны anhänglich, zúgetan; ergében (адданы); treu (верны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Прыхі́льны ’схільны да чаго-небудзь; добразычлівы; спагадлівы’ (Байк. і Некр., Ласт., ТСБМ; астрав., Сл. ПЗБ), ’той, хто лёгка ўваходзіць у кантакт з людзьмі; кампанейскі’ (воран., ЛА, 3). Укр. прихи́льний ’тс’. З польск. przychylny ’тс’, або самастойнае ўтварэнне ад прыхілі́ць < хілі́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зычлі́вы, -ая, -ае.

Які жадае дабра другому; прыхільны, спагадны.

Зычлівыя людзі.

|| наз. зычлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

благорасполо́женный прыхі́льны, прыя́зны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

благоскло́нный прыхі́льны; добразычлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приве́рженный прыхі́льны; адда́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)