прыхо́дскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыхо́дскі прыхо́дская прыхо́дскае прыхо́дскія
Р. прыхо́дскага прыхо́дскай
прыхо́дскае		 прыхо́дскага прыхо́дскіх
Д. прыхо́дскаму прыхо́дскай прыхо́дскаму прыхо́дскім
В. прыхо́дскі (неадуш.)
прыхо́дскага (адуш.)		 прыхо́дскую прыхо́дскае прыхо́дскія (неадуш.)
прыхо́дскіх (адуш.)
Т. прыхо́дскім прыхо́дскай
прыхо́дскаю		 прыхо́дскім прыхо́дскімі
М. прыхо́дскім прыхо́дскай прыхо́дскім прыхо́дскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыхо́дскі церк., см. прыхадскі́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыхо́дскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прыхода ​3. Прыходская царква.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхо́д², -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Абшчына вернікаў, якая належыць да адной царквы (у 2 знач.).

Ён не тутэйшага прыхода.

|| прым. прыхо́дскі, -ая, -ае.

Прыходская школа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прихо́дский церк. прыхо́дскі, парафія́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кюрэ́, нескл., м.

Каталіцкі прыходскі свяшчэннік у Францыі, Бельгіі і некаторых іншых краінах.

[Фр. curé.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кліба́н ’прыходскі каталіцкі свяшчэннік’ (Нас.). Гл. кле‑ банія.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rector [ˈrektə] n.

1. прыхо́дскі свяшчэ́ннік; па́стар

2. рэ́ктар (універсітэта); дырэ́ктар шко́лы (у Вялікабрытаніі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кюрэ́

(фр. curé)

каталіцкі прыходскі свяшчэннік у Францыі, Бельгіі і некаторых іншых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АНУ́ФРЫЕЎСКІ МАНАСТЫ́Р.

Існаваў у канцы 14—19 ст. каля в. Сялец Мсціслаўскага р-на Магілёўскай вобл. Заснаваны як праваслаўны мсціслаўскім князем Лугвенам-Сімяонам, сынам вял. кн. ВКЛ Альгерда (паводле некат. звестак Юрыем, сынам Лугвена). У 1635 кароль Уладзіслаў IV перадаў манастыр грэка-каталіцкай царкве, яго настаяцелем быў архіепіскап смаленскі і северскі. Да 1809 манастыру належаў і фальварак. Усе манастырскія будынкі былі драўляныя, у апошняй трэці 18 ст. пабудаваны мураваныя царква св. Ануфрыя і жылы корпус. Б-ка Ануфрыеўскага манастыра мела 302 кнігі, у т. л. рукапісныя. Манастыр зачынены пасля скасавання Брэсцкай уніі (1839). Захавалася царква — помнік архітэктуры барока. Мураваны 1-нефавы храм з паўцыркульнай апсідай і высокай 5-яруснай чацверыковай вежай-званіцай. Цяпер прыходскі праваслаўны храм.

А.А.Ярашэвіч.

т. 1, с. 407

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)