прыхадскі́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыхадскі́ прыхадска́я прыхадско́е прыхадскі́я
Р. прыхадско́га прыхадско́й
прыхадско́е
прыхадско́га прыхадскі́х
Д. прыхадско́му прыхадско́й прыхадско́му прыхадскі́м
В. прыхадскі́ (неадуш.)
прыхадско́га (адуш.)
прыхадску́ю прыхадско́е прыхадскі́я (неадуш.)
прыхадскі́х (адуш.)
Т. прыхадскі́м прыхадско́й
прыхадско́ю
прыхадскі́м прыхадскі́мі
М. прыхадскі́м прыхадско́й прыхадскі́м прыхадскі́х

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыхадскі́ церк. прихо́дский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыхадскі́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да прыхода ​3. Прыхадскі касцёл.

•••

Прыхадская школа — тое, што і царкоўнапрыхадская школа (гл. школа).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхадскі́ царк Pfarr-, Geminde-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыхо́дскі церк., см. прыхадскі́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

parafialny

парафіяльны; прыхадскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пляба́н ’рымска-каталіцкі пробашч’, пляба́нія, пляба́ня ’парафія, пасада плябана’, ’дом, які належыць парафіі і ў якім жыве ксёндз’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл., Янк. БП, Нас.; Сцяшк. МГ). Ст.-бел. плебань ’каталіцкі прыхадскі свяшчэннік’ (з 1489 г.), плебания, плебанея ’прыход ксяндза’ (1528 г.) са ст.-польск. pleban, plebanija ’тс’, якія з с.-лац. plēbānus, plēbānia < plēbs ’парафія, крыніца даходаў, сукупнасць парафіян, якія плацілі дзесяціну за імшу, хрост, шлюб і да т. п.’

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́башч ’ксёндз, які стаіць на чале парафіі’ (ТСБМ, Сцяшк., Сл. ПЗБ), про́баш ’тс’ (Сл. ПЗБ), про́баршч ’плябан (у касцёле)’ (ашм., Стан.). Запазычанне з польск. proboszcz ’тс’. Ужо ст.-бел. пробощь (проборщъ) ’прыхадскі ксёндз’ (1474) < ст.-польск. proboszcz, якое праз ст.-чэш. probošt узыходзіць да ст.-в.-ням. probōst (Булыка, Лекс. запазыч., 174) і, далей, да лац. prōpositus ’які прадстаўлены’ < proponere ’прадстаўляць’ (гл. Голуб-Ліер, 394). Таго ж паходжання і ст.-рус. пробощь, пребощь (з XIII ст.) ’прэлат каталіцкай саборнай капітулы, ігумен’, ’ксёндз’. Гл. яшчэ Міклашыч, 264; Брукнер, 457; Голуб-Копечны, 294; Фасмер, 3, 371; Банькоўскі, 2, 777–778.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)