прытачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прытачу́ прыто́чым
2-я ас. прыто́чыш прыто́чыце
3-я ас. прыто́чыць прыто́чаць
Прошлы час
м. прытачы́ў -
ж. прытачы́ла
н. прытачы́ла
Загадны лад
2-я ас. прытачы́ прытачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прытачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прытачы́ць I сов. (подогнать) приточи́ть;

п. дэта́лі — приточи́ть дета́ли

прытачы́ць II сов. (удлинить одежду и т.п.) приста́вить, надста́вить, наста́вить; приши́ть, притача́ть; (верёвку и т.п.) надвяза́ть; (трубу и т.п.) нарасти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прытачы́ць ​1, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.

Выточваючы, абточваючы, прыгнаць, прыладзіць да чаго‑н. Прытачыць дэталь.

прытачы́ць ​2, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.

1. У кравецкай і шавецкай справе — прышыць дадаткова, надтачыць.

2. Разм. Дадаць частку, кавалак, паласу і пад., каб пабольшыць, нарасціць што‑н. І хочацца сенажаці, і няма яе, дзе ўзяць, адкуль прытачыць паласу, другую. Барашка. Прырода патрабуе ад таго, хто ўзяўся яе папраўляць, каб ён рабіў гэта з толкам, каб, як кажуць, у адным месцы адрэзаў, а ў другім прытачыў... Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прытачы́ць

1. (надтачыць) ánnähen vt;

2. (нарасціць) ánsetzen vt, ánstücken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

приточи́ть сов., техн. прытачы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыто́чваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прытачыць ​1.

прыто́чваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прытачыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыто́чаны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прытачыць ​1.

прыто́чаны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прытачыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыто́чванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыточваць ​1 — прытачыць ​1.

прыто́чванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыточваць ​2 — прытачыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыто́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прытачыць, надтачыць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыто́чка ​1, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыточваць ​1 — прытачыць ​1.

прыто́чка ​2, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыточваць ​2 — прытачыць ​2.

2. Тое, чым прыточана, прыстаўлена што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)