прысу́тны, -ая, -ае.

Які прысутнічае дзе-н. удадзены час.

Прысутныя людзі.

Усе прысутныя (наз.) галасавалі «за».

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысу́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прысу́тны прысу́тная прысу́тнае прысу́тныя
Р. прысу́тнага прысу́тнай
прысу́тнае		 прысу́тнага прысу́тных
Д. прысу́тнаму прысу́тнай прысу́тнаму прысу́тным
В. прысу́тны (неадуш.)
прысу́тнага (адуш.)		 прысу́тную прысу́тнае прысу́тныя (неадуш.)
прысу́тных (адуш.)
Т. прысу́тным прысу́тнай
прысу́тнаю		 прысу́тным прысу́тнымі
М. прысу́тным прысу́тнай прысу́тным прысу́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысу́тны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. прысу́тны прысу́тныя
Р. прысу́тнага прысу́тных
Д. прысу́тнаму прысу́тным
В. прысу́тнага прысу́тных
Т. прысу́тным прысу́тнымі
М. прысу́тным прысу́тных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысу́тны

1. прил. прису́тствующий;

2. в знач. сущ. прису́тствующий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысу́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які прысутнічае, знаходзіцца дзе‑н. у пэўны час. [Жанчына] нават не засмяялася і тады, калі навокал яе прысутныя людзі зарагаталі. Карпюк. Завязваецца гутарка з прысутнымі тут калгаснікамі аб іх жыцці ва ўмовах партызанскага краю. Залескі.

2. у знач. наз. прысу́тныя, ‑ых. Тыя, хто прысутнічае. Мароз абвёў вачамі ўсіх прысутных — ці не будзе пярэчанняў. Лобан. — Устаць! — строга крыкнуў вартаўнік суда. Прысутныя ўсталі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысу́тны

1. ánwesend, zugégen;

2. у знач. наз. м. Ánwesende (sub) m -n, -n;

спіс прысу́тных Ánwesenheitsliste f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прису́тствующий

1. прич. які́ (што) прысу́тнічае; які́ (што) ёсць;

2. в знач. прил. прысу́тны;

3. сущ. прысу́тны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

attendee [ˌætenˈdi:] n. AmE прысу́тны (на мітынгу, сходзе і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

on deck

прысу́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ánwesend

a прысу́тны

~ sein — прысу́тнічаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)