прысука́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прысука́ю
прысучу́ |
прысука́ем
прысу́чам |
| 2-я ас. |
прысука́еш
прысу́чаш |
прысука́еце
прысу́чаце |
| 3-я ас. |
прысука́е
прысу́ча |
прысука́юць
прысу́чуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прысука́ў |
прысука́лі |
| ж. |
прысука́ла |
| н. |
прысука́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прысука́й |
прысука́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прысука́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прысука́ць сов. присучи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і ‑сучу, ‑сучаш, ‑суча; зак., што.
Сукаючы, прымацаваць, далучыць. Прысукаць нітку. □ Калі парвецца нітка, трэба імгненна прысукаць, каб яна роўна клалася на пачатак. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
присучи́ть сов. прысука́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прысукаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прысу́кванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысукваць — прысукаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)