прысо́ўваць гл. прысунуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысо́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прысо́ўваю прысо́ўваем
2-я ас. прысо́ўваеш прысо́ўваеце
3-я ас. прысо́ўвае прысо́ўваюць
Прошлы час
м. прысо́ўваў прысо́ўвалі
ж. прысо́ўвала
н. прысо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. прысо́ўвай прысо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прысо́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысо́ўваць несов. придвига́ть; см. прысу́нуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прысунуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысу́нуць, -ну, -неш, -не; -су́нь; -нуты; зак., што.

Сунучы, наблізіць.

П. куфар да сцяны.

|| незак. прысо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прысо́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прысунуцца.

2. Зал. да прысоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przysuwać

незак. прысоўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прысо́ўвацца несов., возвр., страд. придвига́ться; см. прысу́нуцца 1, прысо́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

придвига́ть несов.

1. прысо́ўваць; (пододвигать) падсо́ўваць;

2. (сроки) прыбліжа́ць, набліжа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

heránrücken

1.

vt прысо́ўваць, падсо́ўваць

2.

vi набліжа́цца; вайск. высо́ўвацца, падступа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)