прысво́йванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прысво́йванне
Р. прысво́йвання
Д. прысво́йванню
В. прысво́йванне
Т. прысво́йваннем
М. прысво́йванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысво́йванне ср. присва́ивание; см. прысво́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысво́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысвойваць — прысвоіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казнакра́дства, -а, н.

Абкрадванне казны, прысвойванне дзяржаўных каштоўнасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казнакра́дства, ‑а, н.

Абкрадванне казны, прысвойванне дзяржаўным каштоўнасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

присва́ивание

1. (захват) прысво́йванне, -ння ср., прыўла́шчванне, -ння ср.;

2. (звания и т. п.) прысво́йванне, -ння ср., надава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Крадзе́ж ’тайнае прысвойванне чыёй-небудзь уласнасці’ (ТСБМ, Нас., Касп., Яруш.). Гл. красці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крадзе́ж, ‑дзяжу, м.

Тайнае прысвойванне чыёй‑н. уласнасці; кража, зладзейства. Крадзеж з узломам. □ Калі і трапляла [Рога] часам у турму, дык за самыя дробныя, справы — за крадзеж, за ашуканства. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

appropriation [əˌprəʊpriˈeɪʃn] n. fml

1. прысвае́нне, прысво́йванне;

appropriation of property прысвае́нне маёмасці

2. асігнава́нне; выдзяле́нне грашо́вых сум для спецыя́льных мэт

3. асігнава́ная су́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)