прыро́стак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыро́стак |
прыро́сткі |
| Р. |
прыро́стка |
прыро́сткаў |
| Д. |
прыро́стку |
прыро́сткам |
| В. |
прыро́стак |
прыро́сткі |
| Т. |
прыро́сткам |
прыро́сткамі |
| М. |
прыро́стку |
прыро́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыро́стак, -тка м., разг. приро́сток
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыро́стак, ‑тка, м.
Разм. Малады парастак расліны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыро́стак ’малады парастак расліны’ (ТСБМ), ’тое, што прырошчана’ (Ласт.), прыро́станы ’прырослы’ (ТС), сюды ж прыро́сток ’прыток ракі, ручая’ (Клім.). Да прырасці́, гл. расці; параўн. рус. дыял. приро́сток ’цяля’, укр. приро́сток ’прыплод’, славен. prirástek ’прырост’, балг. прира́стък ’нешта прырослае, адростак’ і пад. Паводле БЕР (5, 731), агульнаславянскія аддзеяслоўныя ўтварэнні, спецыфічныя для асобных славянскіх моў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
приро́сток разг. прыро́стак, -тка м.; (отросток) прыро́стак, -тка м.; (побег) па́растак, -тка м.; ато́жылак, -лка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)