прыпрага́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыпрага́ю прыпрага́ем
2-я ас. прыпрага́еш прыпрага́еце
3-я ас. прыпрага́е прыпрага́юць
Прошлы час
м. прыпрага́ў прыпрага́лі
ж. прыпрага́ла
н. прыпрага́ла
Загадны лад
2-я ас. прыпрага́й прыпрага́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыпрага́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпрага́ць несов., прям., перен. припряга́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпрага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыпрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпрэ́гчы, -рагу́, -ражэ́ш, -ражэ́; -ражо́м, -ражаце́, -рагу́ць; -ро́г, -рэ́гла; -ражы́; -рэ́жаны; зак., каго-што.

Упрэгчы яшчэ, дадаткова.

П. яшчэ аднаго каня.

|| незак. прыпрага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

припряга́ть несов. прыпрага́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подпряга́ть несов. падпрага́ць, прыпрага́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпрага́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да прыпрагаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпрага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыпрагаць — прыпрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпрага́цца несов., возвр., страд. припряга́ться; см. прыпрэ́гчыся, прыпрага́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przyprzęgać

незак. прыпрагаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)