прыпада́ць гл. прыпасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпада́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыпада́ю прыпада́ем
2-я ас. прыпада́еш прыпада́еце
3-я ас. прыпада́е прыпада́юць
Прошлы час
м. прыпада́ў прыпада́лі
ж. прыпада́ла
н. прыпада́ла
Загадны лад
2-я ас. прыпада́й прыпада́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыпада́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпада́ць несов.

1. (да каго, чаго) припада́ть (к кому, чему); (плотно, вплотную) приника́ть (к кому, чему), льнуть;

2. (на што) (происходить в одно время с чем-л.) приходи́ться (на что), совпада́ть (с чем);

3. выпада́ть (на до́лю), приходи́ться, достава́ться;

1-3 см. прыпа́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да прыпасці.

2. Кульгаць. [Сцяпан] трошку накульгваў на правую нагу. Ціха ішоў — нічога, а калі спяшаўся — і добра такі прыпадаў. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпада́ць

1. (туліцца) sich drücken, sich schmíegen (да чаго-н. an A);

прыпада́ць да зямлі́ sich zu Bóden wérfen*;

2. (супадаць з чым-н.) fállen* vi (s), kómmen* vi (s) (auf A);

свабо́дны дзень прыпада́е на… der fréie Tag fällt [kommt] auf…;

3. (дастацца) zúfallen* vi (s), zutéil wérden (пра шчасце, гонар і г. д.);

прыпада́ць на до́лю каму-н. j-m zutéil wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыпа́сці, -аду́, -адзе́ш, -адзе́; -адзём, -адзяце́, -аду́ць; -а́ў, -а́ла; -адзі́; зак.

1. да каго-чаго. Нізка нахіліцца, апусціцца, прыціснуцца.

Галіны прыпалі да долу. П. да матчыных грудзей.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыйсціся, супасці з чым.-н. у часе.

Свята прыпала на пятніцу.

3. безас. Тое, што і выпасці (у 4 знач.).

Прыпала спаткацца з цяжкім горам.

|| незак. прыпада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прыпада́ць 1 ’нізка нахіляцца, апускацца; прыціскацца’, ’даставацца, выпасці каму-небудзь; здарыцца, аказацца’, ’прыйсціся’ (ТСБМ, ТС), ’апускацца’ (ТС), ’спадабацца на смак’ (паст., Сл. ПЗБ), ’здарацца, выпадаць’ (Бяльк.). Рус. припада́ть ’прыхіляцца, прыціскацца; нахіляцца’, ’здарацца, адбывацца’, ’нечакана з’яўляцца’, ’шчыльна прылягаць’, ’кульгаць’ і да т. п., укр. припада́ти ’падаць, класціся на што-небудзь’, ’нахіляцца’, ’падыходзіць; пасаваць’, ’кульгаць’, ст.-рус. прыпадати ’схіляцца, прыгінацца’, ’падаць, здыхаць’, польск. przypadać ’прытуляцца’, ’пазбягаць, падскокваць’, ’здарацца’, чэш. připadati ’прыходзіцца (на долю); наставаць’, славац. pripadať ’прыходзіцца; прыпадаць (на долю)’, в.-луж. připadać ’прыналежаць; прыходзіцца’, серб.-харв. при́падати ’належаць; даставацца на долю’, ’прыхіляць, прыціскаць’, славен. pripádati ’даставацца на долю’; ’належаць’, балг. припа́дам ’схіляцца, падаць’, ’страчваць прытомнасць’. Прасл. *pripadati з першасным значэннем ’упасці да ног’, захаваным у ст.-слав. припасти (Сной₂, 577). Прэфіксальны дэрыват ад *padati.

Прыпада́ць 2 ’прыставаць (пра хваробу)’ (смарг., Сл. ПЗБ). Рус. дыял. з Латвіі і Літвы припада́ть ’хварэць, хілець’, польск. przypadłość ’хвароба, недамаганне’. Да прыпада́ць 1; параўн. Мяркулава, Этимология–1967, 164. Параўн. яшчэ рус. пасть (аб скаціне) ’здохнуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

crouch [kraʊtʃ] v.

1. згіна́цца, згіба́цца

2. прысяда́ць; прыпада́ць да зямлі́ (перад скачком)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прыпа́лы ’які прыспеў нечакана’ (Нас.). Да прыпадаць 1 ’нечакана з’яўляцца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

припада́ть несов.

1. (приникать) прыпада́ць; (прижиматься) тулі́цца, прыту́львацца;

припада́ть к земле́ прыпада́ць да зямлі́;

припада́ть к груди́ прыпада́ць (тулі́цца, прыту́львацца) да грудзе́й;

припада́ть на коле́ни прыпада́ць на кале́ні;

2. разг. (прихрамывать) наку́льгваць, кульга́ць;

припада́ть на ле́вую но́гу наку́льгваць (кульга́ць) на ле́вую нагу́;

3. прост., уст. (болеть, недомогать) хварэ́ць; прыхво́рваць;

◊

припада́ть к нога́м (к стопа́м) книжн., уст. кі́дацца ў но́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)