прыміры́ць гл. мірыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыміры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыміру́ прымі́рым
2-я ас. прымі́рыш прымі́рыце
3-я ас. прымі́рыць прымі́раць
Прошлы час
м. прыміры́ў прыміры́лі
ж. прыміры́ла
н. прыміры́ла
Загадны лад
2-я ас. прыміры́ прыміры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прыміры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыміры́ць сов., в разн. знач. примири́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыміры́ць, ‑міру, ‑мірыш, ‑мірыць; зак., каго-што з кім-чым.

1. Пакласці канец сварцы, варожасці паміж кім‑н. Смерць можа часова прымірыць нават самых заўзятых ворагаў... Ваданосаў. Мачыха сядзела, гаманіла з Глушачыхай, з Глушаком, чапляла часам маўклівага, ваўкаватага Яўхіма — усё намагалася палагодніць, прымірыць усіх з Ганнаю. Мележ. // перан. Згладзіць супярэчнасці паміж чым‑н.; узгадніць што‑н. з чым‑н. Прымірыць навуку і рэлігію багасловы неаднойчы спрабавалі. «Полымя». Мне хацелася, даўно хацелася прымірыць горад і вёску ў сваёй душы, і гэта была самая патаемная і самая душэўная думка. М. Стральцоў.

2. Прымусіць памяркоўна аднесціся да каго‑, чаго‑н. Мы асабліва не заўважаем бегу часу і ўсё хочам прымірыць нас ранейшых з намі цяперашнімі. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыміры́ць

1. (ворагаў) versöhnen vt, áussöhnen vt;

2. (супярэчнасці) éinen Vergléich zustánde [zu Stánde] bríngen*; in Überéinstimmung bríngen*; áusgleichen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

міры́ць, міру́, мі́рыш, мі́рыць; незак., каго-што.

Наладжваць мірныя адносіны паміж кім-, чым-н.

М. суседзяў.

М. варожыя бакі.

|| зак. паміры́ць, -міру́, -мі́рыш, -мі́рыць і прыміры́ць, -міру́, -мі́рыш, -мі́рыць; -мі́раны; наз. прымірэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

примири́ть сов. прыміры́ць; (помирить) паміры́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зміры́ць, зміру́, змі́рыш, змі́рыць; зак., каго-што (разм.).

Памірыць, прымірыць.

З. суседзяў.

|| незак. зміра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непрыміры́мы, -ая, -ае.

1. Які не дапускае ніякага пагаднення, прымірэння.

Непрымірымая барацьба.

2. Такі, што нельга прымірыць.

Непрымірымыя супярэчнасці.

|| наз. непрыміры́масць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыміра́ць гл. прымірыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)