прыміры́цца гл. мірыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыміры́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыміру́ся прымі́рымся
2-я ас. прымі́рышся прымі́рыцеся
3-я ас. прымі́рыцца прымі́рацца
Прошлы час
м. прыміры́ўся прыміры́ліся
ж. прыміры́лася
н. прыміры́лася
Загадны лад
2-я ас. прыміры́ся прыміры́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час прыміры́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыміры́цца сов., в разн. знач. примири́ться;

◊ п. з ду́мкай — примири́ться с мы́слью

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыміры́цца, ‑міруся, ‑мірышся, ‑мірыцца; зак., з кім-чым.

1. Пакласці канец сварцы, варожасці паміж сабой і кім‑н. Валя, як мы пераехалі, сама варыла абеды, наогул яна ўсё рабіла сама, каб неяк прымірыцца з маці. Гаўрылкін. Успаміны крыху размякчалі Максіма Сцяпанавіча, ён лагаднеў, але непрыязнасць да пасынка не давала яму зусім прымірыцца з жонкай, і яны дзьмуліся адно на аднаго. Карпаў.

2. Памяркоўна аднесціся да чаго‑н.; звыкнуцца з чым‑н. На першым пачатку Вера нібы прымірылася з тым, што мары яе стаць урачом не здзейсніліся. Дуброўскі. Бацькі хутка прымірыліся з тым, што хлапец астаўся ў калгасе: нахлебнікам у сям’і ён больш не быў. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыміры́цца

1. (з кім-н.) sich versöhnen, sich áussöhnen, Fríeden schlíeßen* (з кім-н. mit D);

2. (з чым-н.) sich áussöhnen, sich zufríeden gében*, sich ábfinden* (mit D);

прыміры́цца з ду́мкаю sich mit dem Gedánken vertráut máchen, sich an den Gedánken gewöhnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

міры́цца, міру́ся, мі́рышся, мі́рыцца; незак.

1. з кім і без дап. Спыняць сварку, варожыя адносіны, пачынаць жыць у згодзе.

2. з чым. Цярпіма адносіцца да чаго-н.

М. са сваім становішчам.

|| зак. паміры́цца, -міру́ся, -мі́рышся, -мі́рыцца (да 1 знач.) і прыміры́цца, -міру́ся, -мі́рышся, -мі́рыцца; наз. прымірэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

примири́ться прыміры́цца; паміры́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умиротвори́ться прыміры́цца, заміры́цца; супако́іцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыміра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прымірыцца.

2. Зал. да прыміраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымірэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прыміраць — прымірыць і прымірацца — прымірыцца (у 1 знач.).

2. Стан паводле дзеясл. прымірацца — прымірыцца (у 2 знач.). Язык .. [Чыкілевіча] казаў аб прымірэнні з горкаю доляю, а мыслі напружана шукалі спосабу самай жорсткай помсты. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)