прымяра́ць гл. прымераць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прымяра́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прымяра́ю прымяра́ем
2-я ас. прымяра́еш прымяра́еце
3-я ас. прымяра́е прымяра́юць
Прошлы час
м. прымяра́ў прымяра́лі
ж. прымяра́ла
н. прымяра́ла
Загадны лад
2-я ас. прымяра́й прымяра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прымяра́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымяра́ць несов., см. прыме́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымяра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прымераць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымяра́ць ánprobieren vt, ánproben vt;

прымяра́ць паліто́ den Mántel ánprobieren [zur Próbe] ánziehen*;

◊

сем разо́ў прыме́рай [адме́рай], а адзін адрэ́ж erst wägen, dann wágen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыме́раць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Надзець (адзенне, абутак) для вызначэння адпаведнасці мерцы, прыгоднасці па памеры.

П. сукенку.

|| незак. прыме́рваць, -аю, -аеш, -ае і прымяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прыме́рка, -і, ДМ -рцы, ж. і прыме́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приме́ривать несов. прыме́рваць, прымяра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

примеря́ть несов. прыме́рваць, прымяра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымяра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прымерацца.

2. Зал. да прымяраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прымякя́ць ’прымяраць (спехам, недакладна)’ (Юрч.). Магчыма, іранічная сувязь з прымяка́ць ’прыбіць каго-небудзь чым-небудзь тупым’ (Нас.), прэфіксальнае да мя́каць (гл.), і намяка́ць ’намякаць’, параўн. намя́каць ’адлупцаваць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)