прымча́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прымчу́ |
прымчы́м |
| 2-я ас. |
прымчы́ш |
прымчыце́ |
| 3-я ас. |
прымчы́ць |
прымча́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прымча́ў |
прымча́лі |
| ж. |
прымча́ла |
| н. |
прымча́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прымчы́ |
прымчы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прымча́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прымча́ць сов.
1. (доставить очень быстро) примча́ть;
2. разг. (приехать, прибежать, прийти очень быстро) примча́ть, примча́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прымча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
1. каго-што. Разм. Прынесці, прывезці, даставіць каго‑, што‑н. вельмі хутка. Уладзік мігам прымчаў вядро вады. С. Александровіч. Калі партызаны, спехам зрабіўшы перавязку, прымчалі свайго цяжка параненага камандзіра ў вёску Свяціца, малады хірург .. на момант нават разгубіўся. Паслядовіч.
2. Разм. Тое, што і прымчацца. [Гарошка:] — Селі мы з ім у каламажку і праз якіх хвілін сорак прымчалі ў «Чырвоную Бярозаўку»... Краўчанка. Цягнік прымчаў з цяжкім грукатам .., увесь ахутаны ветрам і пылам. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
примча́ть сов.
1. разг. (привезти, принести что-л. очень быстро) прымча́ць; (привезти — ещё) прыве́зці; (принести — ещё) прыне́сці;
2. прост. прымча́ць; см. примча́ться;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)