прымушэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прымушэ́нне
Р. прымушэ́ння
Д. прымушэ́нню
В. прымушэ́нне
Т. прымушэ́ннем
М. прымушэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымушэ́нне принужде́ние, вынужде́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымушэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымушаць — прымусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыму́сіць, -у́шу, -у́сіш, -у́сіць; -у́шаны; зак., каго (што) да чаго і з інф.

Абавязаць, запатрабаваць зрабіць што-н.

Ніхто мяне не прымусіць ехаць туды.

|| незак. прымуша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прыму́с, -у, м. і прымушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыну́ка, -і, ДМ -ну́цы, мн. -і, -ну́к, ж.

Прымус, прымушэнне.

Выконваць усё без прынукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

coercion [kəʊˈɜ:ʃn] n. прыму́с, прымушэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wymuszenie

н. прымус, прымушэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вынужде́ние ср. змушэ́нне, -ння ср., прымушэ́нне, -ння ср.; прыму́с, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыну́ка, ‑і, ДМ ‑нуцы, ж.

Прымус, прымушэнне. Зімою Косцік цалюткі дзень праседжваў за сталом. Рыхтаваўся ўдумліва і без прынукі. С. Александровіч. Дзе ласкай, а дзе і прынукай вывела ў людзі сыноў. В. Макарэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

принужде́ние ср.

1. прыму́с, -су м.; (действие — ещё) прымушэ́нне, -ння ср.;

2. см. принуждённость;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)