прыма́чы гл. прымак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыма́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыма́чы прыма́чая прыма́чае прыма́чыя
Р. прыма́чага прыма́чай
прыма́чае		 прыма́чага прыма́чых
Д. прыма́чаму прыма́чай прыма́чаму прыма́чым
В. прыма́чы (неадуш.)
прыма́чага (адуш.)		 прыма́чую прыма́чае прыма́чыя (неадуш.)
прыма́чых (адуш.)
Т. прыма́чым прыма́чай
прыма́чаю		 прыма́чым прыма́чымі
М. прыма́чым прыма́чай прыма́чым прыма́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыма́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыма́чы прыма́чая прыма́чае прыма́чыя
Р. прыма́чага прыма́чай
прыма́чае		 прыма́чага прыма́чых
Д. прыма́чаму прыма́чай прыма́чаму прыма́чым
В. прыма́чы (неадуш.)
прыма́чага (адуш.)		 прыма́чую прыма́чае прыма́чыя (неадуш.)
прыма́чых (адуш.)
Т. прыма́чым прыма́чай
прыма́чаю		 прыма́чым прыма́чымі
М. прыма́чым прыма́чай прыма́чым прыма́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыма́чы (принадлежащий примаку) прима́чий;

◊ п. хлеб — саба́чы — прима́чий хлеб — соба́чий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыма́чы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць прымаку. Адна толькі пагалоска, што стары жыве на прымачым хлебе, на пачатку раніла сэрца. Сабаленка. Сена таксама не ўдалося ў дастатку нарабіць: здароўя не было пры гэтакім жыцці прымачым, ды і лета выдалася дажджлівае. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыма́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Зяць, прыняты ў сям’ю жонкі, які жыве ў доме жонкі.

|| прым. прыма́чы, -ая, -ае і прыма́цкі, -ая, -ае.

Прымачы хлеб — сабачы (прымаўка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыма́ч

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыма́ч прымачы
Р. прымача прымачоў
Д. прымачу прымачам
В. прыма́ч прымачы
Т. прымачом прымачамі
М. прымачы прымачах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыма́цкі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і прымачы. Жаніўся — хлеб горкі прымацкі, Ссівеў, а свайго і не еў. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прымачу́ прымо́чым
2-я ас. прымо́чыш прымо́чыце
3-я ас. прымо́чыць прымо́чаць
Прошлы час
м. прымачы́ў прымачы́лі
ж. прымачы́ла
н. прымачы́ла
Загадны лад
2-я ас. прымачы́ прымачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прымачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак.

1. каго-што. Трохі змачыць, падмачыць. Дождж прымачыў сена.

2. што. Прыкласці што‑н. вільготнае, мокрае (да хворага месца). — Пайдзі да студні, выцягні вады і прымачы [гуз]... Брыль. Прыйшла Сцёпкава бабка Таццяна, прымачыла ручку [Петрыка] зёлкамі і перавязала чыстаю анучкаю. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)