прымацава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прымацава́нне
Р. прымацава́ння
Д. прымацава́нню
В. прымацава́нне
Т. прымацава́ннем
М. прымацава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымацава́нне ср., в разн. знач. прикрепле́ние; см. прымацава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымацава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымацаваць і прымацавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымацава́нне н.

1. Beféstigung f -;

2. (да арганізацыі і пад.) Ángliederung f -, -en, Éinverleibung f -, Zúteilung f -; Bezúgsanmeldung f - (напр. харчовых картак)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прымацава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак., каго-што да каго-чаго.

1. Трывала прырабіць.

П. канькі да чаравікаў.

2. Аддаць, перадаць у чыё-н. распараджэнне (для абслугоўвання і пад.).

П. правадніка да турыстаў.

П. да паліклінікі.

|| незак. прымацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. прымацава́цца, -цу́юся, -цу́ешся, -цу́ецца; -цу́йся (да 2 знач.); незак. прымацо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца; наз. прымацо́ўванне, -я, н.

|| наз. прымацава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмацава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак., каго-што.

1. Зняць з уліку адкуль-н. (афіц.).

2. Скасаваць прымацаванне.

А. навучэнцаў.

|| незак. адмацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адмацава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

mocowanie

н. прымацаванне; замацаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

umocowanie

н. прымацаванне, замацаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прикрепле́ние

1. прымацава́нне, -ння ср.; неоконч. прымацо́ўванне, -ння ср.; прыбіва́нне, -ння ср.; прыко́лванне, -ння ср., прышпі́льванне, -ння ср.; прыкле́йванне, -ння ср.;

2. прымацава́нне, -ння ср.; неоконч. прымацо́ўванне, -ння ср.; см. прикрепля́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Veránkerung

f -, -en

1) прымацава́нне якара́мі

2) тэх. прымацава́нне а́нкернымі ні́тамі; умацава́нне

3) умацава́нне (арганізацыі, пазіцый)

4) запі́сванне, замаца́ванне (правоў і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)