прыліча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыліча́ю прыліча́ем
2-я ас. прыліча́еш прыліча́еце
3-я ас. прыліча́е прыліча́юць
Прошлы час
м. прыліча́ў прыліча́лі
ж. прыліча́ла
н. прыліча́ла
Загадны лад
2-я ас. прыліча́й прыліча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыліча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыліча́ць несов., см. прылі́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыліча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прылічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прылічы́ць, -ічу́, -ічыш, -ічыць; -ічаны; зак.

1. каго-што. Дадаць пры падліку.

П. працэнты да капіталу.

2. каго (што). Назначыць куды-н. для адбывання службы (спец.).

П. навабранцаў да воінскай часці.

3. каго-што. Аднесці да ліку каго-, чаго-н.

П. да выдатных даследчыкаў.

|| незак. прылі́чваць, -аю, -аеш, -ае і прыліча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыліча́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да прылічаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прылічэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прылічаць — прылічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

причисля́ть несов., в разн. знач. прылі́чваць, прыліча́ць;

причисля́ть проце́нты к капита́лу прылі́чваць (прыліча́ць) працэ́нты да капіта́лу;

причисля́ть к во́инской ча́сти прылі́чваць (прыліча́ць) да во́інскай ча́сці;

причисля́ть к выдаю́щимся учёным прылі́чваць (прыліча́ць) да выда́тных вучо́ных;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

class​3 [klɑ:s] v.

1. класіфікава́ць, сартава́ць

2. (among) прыліча́ць, прылі́чваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прылічы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прылічу́ прылі́чым
2-я ас. прылі́чыш прылі́чыце
3-я ас. прылі́чыць прылі́чаць
Прошлы час
м. прылічы́ў прылічы́лі
ж. прылічы́ла
н. прылічы́ла
Загадны лад
2-я ас. прылічы́ прылічы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прылічы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

hinzúrechnen

vt прыліча́ць, далі́чваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)