прыкруці́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
прыкру́ціцца |
прыкру́цяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыкруці́ўся |
прыкруці́ліся |
| ж. |
прыкруці́лася |
| н. |
прыкруці́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыкруці́цца сов.
1. привинти́ться; приверну́ться;
пла́нка мо́цна ~ці́лася — пла́нка кре́пко привинти́лась;
2. прост. прибы́ть, прие́хать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыкруці́цца, ‑круціцца; зак.
1. Прымацавацца да чаго‑н. пры дапамозе шрубы, шрубавай нарэзкі. Гайка прыкруцілася лёгка. Рэйка добра прыкруцілася.
2. Разм. Раптоўна прыбыць куды‑н.; прымчацца. Не мінула двух месяцаў, як жончыны сёстры прыкруціліся ў мястэчка. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
приверну́ться прыкруці́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
привинти́ться прышрубава́цца; прыкруці́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыкру́чвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прыкруціцца.
2. Зал. да прыкручваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыкру́чвацца несов.
1. приви́нчиваться; привёртываться; см. прыкруці́цца 1;
2. страд. привёртываться; приви́нчиваться; прикру́чиваться; см. прыкру́чваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прыві́ць, прывіва́ць ’прымусіць, засвоіць, надаць (якую-небудзь уласцівасць, звычку і пад.)’, прыві́цца ’замацавацца, укараніцца, стаць звычайным’ (ТСБМ), прыві́цца ’прыкруціцца (калі ўюць вяроўку, то ў вяроўку можа ўкруціцца, увіцца што-небудзь пабочнае)’, ’назойліва прычапіцца (напр., пра пчалу)’ (Янк. 3.), прывіва́цца ’часова жыць’ (Юрч.). Да віць 2 (гл.). Сюды ж аддзеяслоўныя назоўнікі са сферы ткацкай лексікі: прывытні́к ’верацяно, на якое змотваецца пража з некалькіх — звычайна з 2–3, радзей з большай колькасці верацён для прасушкі’, прыві́вак ’верацяно, з якога звіваюць пражу на другое для прасушвання’ (Уладз.), прыві́ванка ’дзве ручайкі пражы на адным верацяне’ (ТС); а таксама прыво́й ’(часовае) месцазнаходжанне’ (Мат. Маг.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)