пры́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пры́з прызы́
Р. пры́за прызо́ў
Д. пры́зу прыза́м
В. пры́з прызы́
Т. пры́зам прыза́мі
М. пры́зе прыза́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыз¹, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Узнагарода пераможцу ў спаборніцтве.

|| прым. прызавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыз², -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Захопленае ў марской вайне судна або іншая маёмасць, якія па міжнародным праве пераходзяць ва ўласнасць таго, хто іх захапіў.

|| прым. прызавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыз I м. (награда) приз

прыз II м., мор. приз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыз ​1, ‑а; мн. прызы, ‑оў; м.

Узнагарода пераможцу ў якім‑н. спаборніцтве. Тут жа праводзяцца спартыўныя спаборніцтвы, конкурс мастацкай самадзейнасці, уручаюцца прызы. Жычка. Здавалася, перад Сяргеем быў адзін з тых атлетаў, якія прывыклі браць прызы па падыманню цяжараў на спартыўных спаборніцтвах. Сіўцоў. [Гунава:] — Дог, якога вы бачылі, мае два міжнародныя прызы. Самуйлёнак.

[Фр. prix.]

прыз ​2, ‑а, м.

Захопленае ў марской вайне варожае судна або іншая маёмасць, якая па міжнароднаму праву пераходзіць таму, хто іх захапіў.

[Фр. prise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыз,

узнагарода.

т. 13, с. 66

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прыз,

трафей.

т. 13, с. 66

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прыз м Preis m -es, -e;

грашо́вы прыз Géldpreis m;

перахо́дны прыз спарт Wánderpreis m;

узя́ць прыз éinen Preis erríngen* [erhálten*];

прысудзі́ць прыз éinen Preis zúsprechen* [zú¦erkennen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Прыз, прыс ’праз, скрозь’ (Яруш.; беш., стол., ЛА, 2). Да праз (гл.); адносна змены націскной фанемы параўн. пры́жыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыз​2

(фр. prise)

маёмасць непрыяцеля або кантрабанда, захопленыя на моры ў час вайны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)