Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыду́рак, -рка м., прост. приду́рок, полуду́рок, придуркова́тый челове́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыду́рак, ‑рка, м.
Разм. Дурнаваты, бесталковы або з дзівацтвамі чалавек. Пад вонкавай наіўнасцю афіцэр так і не разгадаў хітрасці, палічыў мяне за прыдурка і не аддаў паліцыянту.Карпюк.Пакідалі п’янчугі ці прыдуркі Газет абрыўкі, шкло, шматкі праграм.Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыду́ракм.разм. Dúmmkopf m -(e)s, -köpe, Narr m -en, -en, Tor m -en, -en, Schwáchkopf -(e)s, -köpfe; Scháfskopf m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Прыду́рак экспр. ’прыбудова; каморка’ (брасл., Сл. ПЗБ). Суфіксальна аформленае запазычанне з літ.priedurà ’тс’, у якім корань звязаны з дзве́ры (гл.), на што таксама паказвае лакалізацыя слова. Стылістычная памета адназначна паказвае на другасную семантычную сувязь з разм. прыду́рак ’дурань’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
полуду́рокпрост.прыду́рак, -рка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
matołek
м.прыдурак, недарэка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Stóffel
m -s, - ёлупень, прыду́рак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Dússel
m -s, - груб.прыду́рак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
półgłówek
м.пагард.прыдурак; ёлупень; доўбня
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)