прывя́ліць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прывя́лю прывя́лім
2-я ас. прывя́ліш прывя́ліце
3-я ас. прывя́ліць прывя́ляць
Прошлы час
м. прывя́ліў прывя́лілі
ж. прывя́ліла
н. прывя́ліла
Загадны лад
2-я ас. прывя́ль прывя́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час прывя́ліўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывя́ліць сов. привя́лить, слегка́ провя́лить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывя́ліць, ‑вялю, ‑вяліш, ‑вяліць; зак., што.

Трохі, злёгку завяліць або правяліць. Прывяліць рыбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

привя́лить сов. прывя́ліць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывя́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прывяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывя́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прывяліць.

2. у знач. прым. Злёгку правялены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)