Verbum

анлайнавы слоўнік

прыву́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыву́чваць несов., см. прывуча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прывучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывучы́ць, -учу́, -ўчыш, -ўчыць; -ўчаны; зак., каго (што), да каго-чаго і з інф.

Прымусіць прывыкнуць да каго-, чаго-н., навучыць чаму-н., выпрацаваць навык да чаго-н.

П. да парадку.

|| незак. прывуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і прыву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. прывучы́цца, -учу́ся, -ўчышся, -ўчыцца; незак. прывуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і прыву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. прывучэ́нне, -я, н. і прыву́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

притра́вливать несов., охотн. прыву́чваць, вымуштро́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыву́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прывучыцца.

2. Зал. да прывучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

втра́вливать несов.

1. охот. прыву́чваць;

2. перен. уця́гваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Клі́ніць ’навучаць, прывучваць, пераконваць’ (клініць да работы) (Сл. паўн.-зах.). Да клін (гл.). Параўн. клінокз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

приуча́ть несов. прывуча́ць, прыву́чваць;

приуча́ть к дисципли́не прывуча́ць да дысцыплі́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)