прыву́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыву́чаны |
прыву́чаная |
прыву́чанае |
прыву́чаныя |
| Р. |
прыву́чанага |
прыву́чанай прыву́чанае |
прыву́чанага |
прыву́чаных |
| Д. |
прыву́чанаму |
прыву́чанай |
прыву́чанаму |
прыву́чаным |
| В. |
прыву́чаны (неадуш.) прыву́чанага (адуш.) |
прыву́чаную |
прыву́чанае |
прыву́чаныя (неадуш.) прыву́чаных (адуш.) |
| Т. |
прыву́чаным |
прыву́чанай прыву́чанаю |
прыву́чаным |
прыву́чанымі |
| М. |
прыву́чаным |
прыву́чанай |
прыву́чаным |
прыву́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыву́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыву́чаны |
прыву́чаная |
прыву́чанае |
прыву́чаныя |
| Р. |
прыву́чанага |
прыву́чанай прыву́чанае |
прыву́чанага |
прыву́чаных |
| Д. |
прыву́чанаму |
прыву́чанай |
прыву́чанаму |
прыву́чаным |
| В. |
прыву́чаны (неадуш.) прыву́чанага (адуш.) |
прыву́чаную |
прыву́чанае |
прыву́чаныя (неадуш.) прыву́чаных (адуш.) |
| Т. |
прыву́чаным |
прыву́чанай прыву́чанаю |
прыву́чаным |
прыву́чанымі |
| М. |
прыву́чаным |
прыву́чанай |
прыву́чаным |
прыву́чаных |
Кароткая форма: прыву́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыву́чаны
1. приу́ченный;
2. охот. втра́вленный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыву́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прывучыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыву́чаны ángelernt, ángewöhnt; ánerzogen (выхаваны)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ганча́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Паляўнічы сабака, прывучаны гнаць звера.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
притра́вленный прыву́чаны, вы́муштраваны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ло́ўчы¹, -ая, -ае.
1. Прывучаны да лоўлі, палявання.
Лоўчыя сабакі.
2. Прызначаны для лоўлі звяроў.
Лоўчыя ямы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
приу́ченный прыву́чаны, мног. папрыву́чваны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
го́нчы, -ая, -ае.
1. Шпаркі ў бегу, прывучаны гнаць звера.
Г. сабака.
2. у знач. наз. го́нчы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Пра сабаку такой пароды.
Брэх гончых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)