прыва́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Прыватны гандляр, прадпрыемец.

|| ж. прыва́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. прыва́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыва́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыва́тнік прыва́тнікі
Р. прыва́тніка прыва́тнікаў
Д. прыва́тніку прыва́тнікам
В. прыва́тніка прыва́тнікаў
Т. прыва́тнікам прыва́тнікамі
М. прыва́тніку прыва́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыва́тнік м., разг. ча́стник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыва́тнік, ‑а, м.

Разм. Прыветны прадпрыемец, гандляр. Гэта азначае, што бераг належыць прыватніку, і калі ты хочаш тут адпачыць або выкупацца — звярніся да гаспадара, ён за пэўную плату дазволіць табе гэта зрабіць. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыва́тнік м. разм. Privateigentümer [-´vɑ:t-] m -s, -; Privatproduzent [-´vɑ:t-] m -en, -en (вытворца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ча́стник разг. прыва́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

prywaciarz

м. разм. прыватнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)