прыва́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыва́рваю прыва́рваем
2-я ас. прыва́рваеш прыва́рваеце
3-я ас. прыва́рвае прыва́рваюць
Прошлы час
м. прыва́рваў прыва́рвалі
ж. прыва́рвала
н. прыва́рвала
Загадны лад
2-я ас. прыва́рвай прыва́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыва́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыва́рваць несов., в разн. знач. прива́ривать; см. прывары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыва́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыва́рваць ’прыпарваць’ (ТС). Да вары́ць 2 ’моцна грэць (пра сонца); парыць (пра надвор’е)’ (гл.). Відавочна, усходнеславянскае, параўн. рус. прива́ривать ’пячы гарачынёй, спёкай’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прывары́ць, -ару́, -а́рыш, -а́рыць; -а́раны; зак., што.

Прырабіць, зварваючы.

П. ручку да металічнага каўша.

|| незак. прыва́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыва́рка, -і, ДМ -рцы, ж. і прыва́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прива́ривать несов. прыва́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыва́рвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыварыцца.

2. Зал. да прыварваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыва́рванне ср., в разн. знач. прива́ривание; см. прыва́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыва́рвацца несов., возвр., страд. прива́риваться; см. прывары́цца, прыва́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыва́рванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. прыварваць — прыварыць (у 2 знач.) і знач. дзеясл. прыварвацца — прыварыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)