прыбі́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыбі́ты прыбі́тая прыбі́тае прыбі́тыя
Р. прыбі́тага прыбі́тай
прыбі́тае		 прыбі́тага прыбі́тых
Д. прыбі́таму прыбі́тай прыбі́таму прыбі́тым
В. прыбі́ты (неадуш.)
прыбі́тага (адуш.)		 прыбі́тую прыбі́тае прыбі́тыя (неадуш.)
прыбі́тых (адуш.)
Т. прыбі́тым прыбі́тай
прыбі́таю		 прыбі́тым прыбі́тымі
М. прыбі́тым прыбі́тай прыбі́тым прыбі́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыбі́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыбі́ты прыбі́тая прыбі́тае прыбі́тыя
Р. прыбі́тага прыбі́тай
прыбі́тае		 прыбі́тага прыбі́тых
Д. прыбі́таму прыбі́тай прыбі́таму прыбі́тым
В. прыбі́ты (неадуш.)
прыбі́тага (адуш.)		 прыбі́тую прыбі́тае прыбі́тыя (неадуш.)
прыбі́тых (адуш.)
Т. прыбі́тым прыбі́тай
прыбі́таю		 прыбі́тым прыбі́тымі
М. прыбі́тым прыбі́тай прыбі́тым прыбі́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыбі́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыбі́ты прыбі́тая прыбі́тае прыбі́тыя
Р. прыбі́тага прыбі́тай
прыбі́тае		 прыбі́тага прыбі́тых
Д. прыбі́таму прыбі́тай прыбі́таму прыбі́тым
В. прыбі́ты (неадуш.)
прыбі́тага (адуш.)		 прыбі́тую прыбі́тае прыбі́тыя (неадуш.)
прыбі́тых (адуш.)
Т. прыбі́тым прыбі́тай
прыбі́таю		 прыбі́тым прыбі́тымі
М. прыбі́тым прыбі́тай прыбі́тым прыбі́тых

Кароткая форма: прыбі́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыбі́ты

1. приби́тый, приколо́ченный; прикреплённый; пригвождённый;

2. приби́тый;

3. приби́тый;

4. уби́тый; доби́тый;

5. разг. приби́тый;

1-5 см. прыбі́ць;

6. перен. уби́тый; пода́вленный;

7. перен. прини́женный, уничижённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыбі́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыбіць.

2. у знач. прым. Прыніжаны, запалоханы, даведзены да атупення. Не падымаючы вачэй, з апушчанай галавой рушыў Саўка з лесу.. Ён быў дужа стомлены, атупелы, безуважны, прыбіты. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыбі́ты

1. ángeschlagen; ángenagelt (цвікамі);

2. (да зямлі) níedergeschlagen; verhágelt (градам)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

приколо́ченный прыбі́ты, мног. папрыбіва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уничижённый уст. прыні́жаны; прыбі́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

heartbroken [ˈhɑ:tbrəʊkən]adj. прыбі́ты го́рам; з разбі́тым сэ́рцам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падпя́так, ‑тка, м.

Падсцілка ў абутку, што засцерагае пяту ад цвікоў, якімі прыбіты каблук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)