прыбудава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыбудава́нне |
прыбудава́нні |
| Р. |
прыбудава́ння |
прыбудава́нняў |
| Д. |
прыбудава́нню |
прыбудава́нням |
| В. |
прыбудава́нне |
прыбудава́нні |
| Т. |
прыбудава́ннем |
прыбудава́ннямі |
| М. |
прыбудава́нні |
прыбудава́ннях |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пристро́йка ж.
1. (действие) прыбудо́ва, -вы ж., прыбудава́нне, -ння ср.; неоконч. прыбудо́ўванне, -ння ср.;
2. (здание) прыбудо́ва, -вы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)