Verbum

анлайнавы слоўнік

пру́тка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
пру́тка	прутчэ́й	-

Іншыя варыянты: пру́дка, пры́тка.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пру́тка нареч. упру́го

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пру́дка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
пру́дка	прудчэ́й	-

Іншыя варыянты: пру́тка, пры́тка.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пры́тка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
пры́тка	прытчэ́й	-

Іншыя варыянты: пру́тка, пру́дка.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упру́го нареч. пру́тка, пру́гка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пруто́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прутко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прута; зроблены з прутоў (у 2 знач.). Прутковы каркас.

2. Спец. Які мае форму прута. Прутковае жалеза.

3. Які мае адносіны да прутка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sprężyście

1. прутка, пругка, эластычна;

2. энергічна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cast off

а) адвяза́ць, вы́зваліць

б) зако́нчыць апо́шні радо́к у вяза́ньні, зьняць з прутка́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

што́пар

(ням. Stopper)

1) прылада ў выглядзе прутка з завостраным вінтападобным канцом для выцягвання коркаў з бутэлек;

2) імклівы рух самалёта ўніз па вінтавой лініі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)