прусакоў - Пошук

прусако́ў

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прусако́ў	прусако́ва	прусако́ва	прусако́вы
Р.	прусако́вага	прусако́вай прусако́вае	прусако́вага	прусако́вых
Д.	прусако́ваму	прусако́вай	прусако́ваму	прусако́вым
В.	прусако́ў (неадуш.) прусако́вага (адуш.)	прусако́ву	прусако́ва	прусако́вы (неадуш.) прусако́вых (адуш.)
Т.	прусако́вым	прусако́вай прусако́ваю	прусако́вым	прусако́вымі
М.	прусако́вым	прусако́вай	прусако́вым	прусако́вых

Крыніцы: prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Прусакоў П. 2/254

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Прусакоў А. В. 8/128

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пруса́к

‘рыжы таракан’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пруса́к

‘жыхар Прусіі’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пруса́чий прусако́вы, прусачы́ны, прусако́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́марыць, -ру, -рыш, -рыць; -аны; зак., каго (што).

Знішчыць атрутай і пад.

В. прусакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

exterminate

[ɪkˈstɜ:rmɪneɪt]

v.t.

вынішча́ць; выво́дзіць; зво́дзіць (прусако́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

павыво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што.

Вывесці ўсіх, многіх або ўсё, многае.

П. коней.

П. плямы.

П. птушанят.

П. клапоў і прусакоў.

П. са складу прэзідыума.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыпа́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выпарыць усё, многае або ўсіх, многіх. Павыпарваць бялізну. Павыпарваць вадкасць. Павыпарваць прусакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbum