про́шывень

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. про́шывень про́шыўні
Р. про́шыўня про́шыўняў
Д. про́шыўню про́шыўням
В. про́шывень про́шыўні
Т. про́шыўнем про́шыўнямі
М. про́шыўні про́шыўнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

про́шывень, -шыўня м., тех. про́шивень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прошывень 8/576

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

про́шывень, ‑шыўня, м.

Спец. Інструмент у выглядзе ўсечанага конуса для праціскання адтулін або паглыбленняў пры коўцы і штампоўцы металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́шивень техн. про́шывень, род. про́шыўня м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)