пророни́ть сов.
1. (произнести, сказать) вы́мавіць, сказа́ць, прамо́віць;
не пророни́л ни сло́ва не вы́мавіў (не сказа́ў, не прамо́віў) ні сло́ва;
2. (пропустить, не обратить внимания на что-л. сказанное) прапусці́ць;
◊
не пророни́ть слезы́; не пророни́ть (ни) слези́нки не пусці́ць слязы́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прамо́віць сов. произнести́, проговори́ть, промо́лвить, мо́лвить, пророни́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
проронённый
1. вы́маўлены, ска́заны, прамо́ўлены;
2. прапу́шчаны; см. пророни́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)