про́лежань

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. про́лежань про́лежні
Р. про́лежня про́лежняў
Д. про́лежню про́лежням
В. про́лежань про́лежні
Т. про́лежнем про́лежнямі
М. про́лежні про́лежнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

про́лежань, -жня, мн. -жні, -жняў, м.

У ляжачых хворых: амярцвенне скураных покрываў той часткі цела, на якой доўга і нерухома ляжаць.

|| прым. про́лежневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́лежань, -жня м. про́лежень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пролежань 8/578

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пролежань

т. 13, с. 39

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

про́лежень про́лежань, -жня м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bedsore [ˈbedsɔ:] n. про́лежань

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bedsore

[ˈbedsɔr]

n.

про́лежань -ня m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Wúndliegen

n -s про́лежань

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Прале́жань ’хворае месца ад доўгага ляжання’ (Касп.). Гл. пролежань.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)