приправля́ть несов., в разн. знач. прыпраўля́ць;
приправля́ть суп тома́том прыпраўля́ць суп тама́там;
приправля́ть речь остро́тами перен., разг. прыпраўля́ць размо́ву до́сціпамі (дасці́пнымі вы́разамі, жа́ртамі);
приправля́ть набо́р тип. прыпраўля́ць набо́р;
приправля́ть резе́ц прыпраўля́ць разе́ц;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
приправлять
Том: 28, старонка: 420.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
прыкра́шваць несов., кул. приправля́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпраўля́ць несов.
1. кул. приправля́ть, заправля́ть; сда́бривать;
2. перен. (дополнять) приправля́ть;
3. полигр. приправля́ть; приде́лывать, прила́живать;
1-4 см. прыпра́віць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысква́рваць несов. приправля́ть жа́реным са́лом
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
припра́вить сов., в разн. знач. прыпра́віць; см. приправля́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
закра́шваць несов. заправля́ть, сда́бривать, приправля́ть; см. закра́сіць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыбе́льваць несов., разг. (слегка приправлять сметаной или молоком) подбе́ливать; см. прыбялі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прыпра́віць ’пакласці прыправу; дадаць што-небудзь; прыладзіць, прымацаваць’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр.), ’прыгатаваць’ (шальч., Сл. ПЗБ), прыпра́ўка ’прыробка; прыладжванне, прымацоўванне’ (ТСБМ, Байк. і Некр.), ст.-бел. прыправити ’падрыхтаваць, зрабіць’. Рус. приправля́ть, припра́вить ’дадаваць (у ежу)’; ’выконваць разнастайныя работы па гаспадарцы’; ’майстраваць, прыладжваць’, укр. припра́вити ’прымацаваць, прыладзіць’; ’прыправіць’, польск. przyprawić ’прыладзіць, прымацаваць; прыправіць ежу’, чэш. připraviti ’падрыхтаваць; уладкаваць’, славац. pripraviť ’тс’, серб.-харв. припра́вити, славен. pripraviti ’тс’, балг. припра́вям ’дадаваць (у ежу)’. Прыставачны дэрыват ад *praviti, гл. пра́віць 1, г. зн. ’падрыхтоўваць як належыць’. Усходнеславянскія і польскія значэнні агульнаславянскага дзеяслова семантычна проціпастаўлены паўднёваславянскім і славацкаму.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)